Hoe laat het voorbeeld toe om systematisch gegevens te verzamelen, te analyseren en te evalueren?

Uit de review 'Goesting in STEM'

Een klas van zeven- en achtjarigen brengt haar tijd door met het verkennen van ijsballonnen, met het maken van nauwkeurige tekeningen vanuit observatie en met het aanraken van en luisteren naar het ijs. ‘Waarom kan ik het horen kraken?’ vragen ze. ‘Waarom is het niet overal hetzelfde?’ ‘Zal het smelten?’ ‘Zal een grote ijsballon makkelijker smelten dan een aantal kleine blokjes?’ ‘Hoeveel weegt het?’ ‘Waarom blijft mijn vinger er aan kleven?’ Allistair wou weten of de ijsballon zou blijven drijven. Hij veronderstelde dat – hoewel de ijsblokjes drijven in gashoudende dranken – de grote ijsballon te zwaar zou zijn om te drijven. Een klasgenootje herinnerde zich dat een ijsberg drijft: Was dat dan hetzelfde? De kinderen bespraken wat ze wisten over ijsbergen en ze onderzochten hun ideeën door de ijsballon in een watertank te leggen, de ijsballon dreef. Dit gegeven zette Alistair aan tot diepere gedachten. Hij merkte op dat wanneer hij de ijsballon in het water plaatste, het waterniveau in de tank steeg. Zijn volgende vraag intrigeerde iedereen. ‘Wat zal er gebeuren met het waterniveau als de ijsballon smelt?’

Experimenten met eenvoudige middelen:

We bedekken een vol glas water met een karton (of hard papier) en we drukken voorzichtig op het oppervlak van het water. We ondersteunen het karton met de hand en draaien het glas om. Dan verwijderen we de hand.

Een klas is betrokken bij experimenten over het mengen van vaste stoffen en vloeistoffen. Op het einde van de sessie stellen verschillende groepen hun bevindingen voor en concluderen dat zout niet oplost in water. Andere groepen hebben een andere mening en kunnen bewijzen dat het wel oplost. De leerlingen hadden verschillende hoeveelheden water gebruikt met dezelfde hoeveelheid zout. De leraar reageert niet op de bevindingen van de leerlingen maar vraagt wat er moet gebeuren. De leerlingen bespreken de verschillende mogelijke problemen, met inbegrip van de verschillende hoeveelheden water. In een volgende sessie wordt er bij het zout een steeds toenemende hoeveelheid water toegevoegd en dit leidt tot de ‘juiste’ conclusie, met name dat er een limiet staat op de hoeveelheid zout die kan oplossen in een bepaalde hoeveelheid water bij een bepaalde temperatuur.